„Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania.
Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić…
tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.”
Ks. Jan Twardowski
| Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że w dniu 2 maja 2016 roku zginął tragicznie nasz kolega i wieloletni nauczyciel
Sebastian Guderski
Żonie, dzieciom, rodzicom oraz bliskim składamy wyrazy współczucia.
Społeczność Gimnazjum nr 1 w Lęborku
|
„Nic pewniejszego od śmierci. Nic bardziej niepewnego od jej godziny”
św. Antoni z Padwy
Stajemy dziś w obliczu ogromnej straty, jaka nas tak okrutnie dotknęła.
Pragniemy pożegnać wspaniałego człowieka:
Syna i Brata,
Męża,
Ojca,
Kolegę i Przyjaciela,
Nauczyciela.
Drogi Sebastianie,
Każdy z nas będzie nosił swój własny obraz tego, kim byłeś w jego życiu.
Bo niezaprzeczalnie Twoja osoba odcisnęła głębokie piętno w tych, którzy mieli to szczęście, że Cię poznali, że mogli z Tobą żyć i pracować, że mogli się od Ciebie uczyć.
Doświadczając codziennego bycia z Tobą, doświadczaliśmy Twojej dobroci, niesamowitej i jakże wyjątkowej sympatii, życzliwości. Zawsze mogliśmy liczyć na Twoje wsparcie i bezinteresowność, bo przecież nie było dla Ciebie spraw nie do załatwienia.
Dzięki Tobie i Twemu niepowtarzalnemu poczuciu humoru nasze twarze rozjaśniał uśmiech. Bo jak się nie uśmiechać na wspomnienie Twoich niesamowitych, kolorowych krawatów na każdą okazję, które stały się Twoim znakiem rozpoznawczym. Anegdoty, które opowiadałeś czy żarty, które robiłeś przejdą zapewne do historii naszej szkoły. Będą - być może - mieć swoje liczne wersje przekazywane wśród uczniów, których uczyłeś języka Szekspira i Tolkiena.
Po wielokroć przywołamy Twoje imię, by o czymś opowiedzieć i osobę, by wydobyć z zakamarków pamięci jakieś wydarzenie.
Drogi Sebastianie, Przyjacielu, Kolego, Nauczycielu
Twego pogrzebu nie było w planie. Śmierć tak nagle przybyła, zburzyła nasze wspólne plany, zamiary, marzenia…
Łączymy się w ogromnym smutku z Twoją najbliższą rodziną: Żoną, Dziećmi i Rodzicami. Składamy Im wyrazy najgłębszego współczucia. Wierzymy, że tam, po drugiej stronie, będziesz na nas czekał i to właśnie Ty opowiesz nam o niebie.
Nie trzeba słów,
kiedy czarny anioł
zamyka usta tym,
którzy byli bliscy,
kiedy podcina skrzydła tym,
którzy powinni latać,
kiedy zabiera oddech tym,
którzy powinni żyć.
Pozostaje głucho milczeć,
wypatrując aniołów nadziei.
Żegnaj…
Dyrekcja, koleżanki i koledzy,
pracownicy obsługi i administracji,
uczniowie i rodzice
