Celem ogólnopolskiego konkursu literackiego ,,Zawierszowani" było uwrażliwienie młodych ludzi na piękno poetyckiego słowa oraz wspieranie ich we własnym intelektualnym rozwoju. Lektura poezji miała wyzwolić w młodzieży szczere przeżycia emocjonalne, a przede wszystkim na dłużej wprowadzić ją w barwne, poetyckie światy. Miło nam poinformować, że uczennica klasy 7a Hanna Drywa otrzymała wyróżnienie w tymże konkursie. Jej opiekunką była pani Wiesława Rutkiewicz.
Gratulujemy Hani i życzymy dalszych, owocnych poczynań literackich.
A oto interpretacja utworu Julii Hartwig pt. ,,Wiersz codzienny" w wykonaniu Hani, zaś pod nim komentarz jurorów konkursu:
Ten wiersz to jak uchylone okno – nic się nie dzieje, a jednak cały świat wdziera się do środka.
Hartwig nie mówi głośno. Ona szepcze. Ale właśnie ten szept zostaje w człowieku dłużej niż krzyk.
To zapis prostych czynności, które budują nasze istnienie:
wstaję rano/robię herbatę/siadam do pracy
Brzmi banalnie? Nie, jeśli się zatrzymasz.
Bo w tych kilku wersach zamyka się cała filozofia życia:
że sens nie musi błyszczeć, nie musi tańczyć na scenie
- może siedzieć cicho przy kuchennym stole.
Poetka stawia codzienność na piedestale.
Nie dlatego, że nie zna tragedii – zna je aż za dobrze.
Ale może właśnie dlatego uczy się znajdować świętość w tym, że kwiat otwiera się jak zwykle albo że światło pada jak zawsze na ścianę.
Ten wiersz mówi:
Nie szukaj cudów, dziecko. Jesteś w cudzie.
To manifest łagodności.
W świecie, gdzie wszyscy krzyczą o więcej, Hartwig pisze hymn o wystarczalności.
I choć nie ma w tym wierszu ani jednego wykrzyknika,
to każda linijka to jak cichy bunt:
że nie musisz niczego udowadniać.
Że życie – takie zwykłe –
wystarczy.
,,Droga Haniu, większość poradników twórczego pisania radzi, aby rozpocząć swój tekst od tzw. „mocnego uderzenia”. Zatem już w pierwszym zdaniu wchodzisz na absolutnie najwyższy poziom odbioru dzieła: „Ten wiersz to jak uchylone okno – nic się nie dzieje, a jednak cały świat wdziera się do środka”. I właściwie w tym miejscu mogłabyś zakończyć swoją interpretację. Wydaje się, że więcej mówić nie trzeba. W tym jednym genialnym zdaniu załatwiłaś całą sprawę. Ale Ty idziesz dalej i nie jest to „o jeden most za daleko”. W swojej interpretacji wytrzymałaś do końca. „Uchyliłaś okno”, które nie chce się zamknąć na długo po przeczytaniu Twojej pracy. Posiadasz wyjątkowy dar mówienia bez przesady. Nie wiemy, jak odniesie się do Twojego głosu jury konkursu, ale chcemy, być już teraz usłyszała: byłaś genialna w swojej skromności. Dziękujemy Ci, że jesteś z nami!!!"
